Fatema in haar geboortestreek

Zondag  26 januari 2014

Toen we wakker werden en op ons balkon stonden te kijken bleek voor ons hotel een algemeen  Ziekenhuis van de staat te zitten.  Doordat dat Fatema haar vakgebied is, was ze niet meer te houden. We hebben toen onze stoute schoenen aangetrokken en zijn daar naar binnen gestapt en hebben Ripon aan een tweetal jonge verpleegkundigen laten vragen of we een kijkje mochten nemen.

Nou dit hebben we geweten. Toen hij in het ziekenhuis het verhaal van Fatema haar adoptie vertelde en vertelde dat ze geboren was in het plaatsje Balipara naast Pirojpur en terug is gekeerd en ook nog in Nederland verpleegkundige was, ging het helemaal los.

Er kwamen steeds meer verpleegkundigen bij en voor we het wisten kregen we rondleiding door het hele ziekenhuis.  We mochten alle afdelingen bekijken en liepen tussen de bedden van de zieken rond. Ook werden we voorgesteld aan diverse hoofdverpleegkundige waar we als gast werden ontvangen en moesten gaan zitten en het verhaal van Fatema werd verteld.  De diverse afdelingen maakte bij ons allemaal veel los.

Zo mochten we kijken in de operatie kamer, bij de kraam en kinderafdeling, maag/darm ziektes. Overal stormde we binnen met zo’n 50tal verpleegkundige en andere nieuwsgierigen achter ons aan. Ze wilde Fatema allemaal aanraken en knuffelen en mee naar Nederland.

Zo kwamen we op een afdeling waar net iemand was overleden en men nog stond te rouwen aan het bed. Ook kwamen we met een 50tal mensen op de spoedafdeling (EHBO) binnen denderen waar net iemand met een heftig bloedend been werd behandelt.

Echt een herinnering voor het leven.

Als afsluiter moesten we mee naar de studenten flat van de verpleegkundigen. Echt leuk voor Fatema omdat ze zelf ook in zo’n flat in Rotterdam heeft gewoond. Tot slot hebben ze met Fatema hun facebook adressen uitgewisseld. Erg leuk en wat een fantastische ervaring!

Hierna zijn we wederom vertrokken naar Balipara om kennis te maken met de Burgemeester van het dorp. Ook hier werden we zeer gastvrij ontvangen en werd er voor ons Cha (De Bengaalse thee) met koekjes geserveerd. Jammer genoeg was de burgemeester niet aanwezig door zaken elders in het district. Toch konden middels onze tolk en reisleider Ripon ons verhaal doen en werd Fatema hartelijk verwelkomt in haar geboortedorp.

Buiten ging de samenscholing van nieuwsgierigen weer door en hebben we nogmaals ons verhaal kunnen doen en hebben het telefoonnummer van onze reisleider achtergelaten voor als er meer nieuws over Fatema’s haar familie zou komen. Achteraf zou blijken dat er meerdere malen gebeld zou worden met allemaal nep broers en zusters. De zogenaamde GOLD DIGGERS. Maar wie weet komt er nog wat in de toekomst. Fatema is bekend in Balipara!

Daarna zijn we langzaam door het dorp gereden om wat foto’s te maken. Lopen was niet verantwoord omdat er binnen een mum van tijd zeker honderd mensen om je heen stonden. Het dorp Balipara bestond uit 1 weg van ongeveer 9km lang. 

Wel hebben we nog de plaatselijke basis school bezocht waar een sportdag bezig was. Nou die hebben we letterlijk flink verstoort. We werden voorgesteld aan de directeur wie op een podium twee stoelen voor Fatema en Peter regelden. We voelde ons net Willem Alexander en Maxima. Niet te geloven. 270 kinderen voor je en Fatema haar verhaal werd ook tegen de kinderen verteld door een microfoon welke luid over het schoolplein tetterde.  BIJZONDER en zeer chaotisch maar wel erg leuk.

Na deze ervaringen te hebben opgedaan zijn we doorgereisd naar Mongla het begin punt voor onze drie daagse trip op een privé boot door de Sunderbans. Een groot natuurgebied waar krokodillen, slangen, herten, apen, dolfijnen en ook de Bengaalse tijgers rondlopen.

’s Avond hadden we nog een uitstapje met een lokale pont naar de overkant van Mongla waar we werden voorgeteld aan de eigenaar van de rondvaartboot van morgen. Ook weer een bijzonder moment, we mochten niet met de overvolle pontjes mee maar er werd even een privé bootje geregeld voor de Foreigners (buitenlanders).

Morgen vroeg op want om 06.00 uur moeten we inschepen om de Sunderbans op te varen.

Waarschijnlijk zijn we dan 3 dagen offline en verstoten van alle vormen van sociaalmedia. Genieten van de absolute rust en op jacht naar de Bengaalse Tijger.