De laatste 3 dagen van Momota en Piet in Dhaka & Niketan

Vrijdag 24 januari 2014  

Na gezamelijk te hebben ontbeten, gingen peet en faat naar Faat dr  geboortedorp. Wij bleven in Dhaka. Onze missie was om de tickets van dhaka naar Dubai te vervroegen.

Om daarna naar Niketan te gaan.

Sharmin en Mojib kwamen ons ophalen, om gezamenlijk naar het vliegveld te gaan. Zodat we de tickets om konden boeken. Sharmin en ik werden vriendelijk te woord gestaan door een  medewerker van Fly dubai. Hij vertelde dat we dit in de wijk Gulsan 2 moesten regelen. Dit is de wijk waar we net vandaan kwamen…zucht…Ondertussen was Piet op zoek naar een pinautomaat op het vliegveld. Ook zijn zoektocht was niet gelukt, hij kon nergens pinnen…

 

Op naar gulshan 2, ondertussen weer een uur verder, het verkeer is daar niet te vergelijken met hier. Waar je hier in een uur in Rotterdam bent, doe je er daar drie uur over…rekenen maar uit.

Eindelijk gevonden! Moesten we de tickets contant betalen…wij hebben hier het gezegde klein bedrag pinnen mag…nou daar dus niet….4800 taka ff contant = 500 euro..

We hebben een uur rondgestruind om een pinautomaat te vinden die onze mastercard accepteert. In Bangladesh heb je alleen pinautomaten, je kan niet naar binnen om daar iemand persoonlijk te spreken achter een balie. Eindelijk 1 gevonden…kregen we een pinbewijsje met een bedrag wat afgeschreven was, Maar het luikje met geld ging niet open…Piet en ik keken elkaar aan….nee dat ga je niet menen…de moed was ons letterlijk in de ‘slippers’gezakt…Bij thuiskomst in Nederland moeten we dit verder regelen…

 

Na een half uur eindelijk toch een automaat gevonden die het deed en waar het klepje met het geld echt uit kwam..halleluja zullen we maar zeggen. Alleen moesten we nog twee keer extra pinnen om aan bedrag van fly dubai te voldoen. God zijn dank konden we dit wel…dan moet je er dus echt niet aan denken om nog een pin te vinden..in Nederland heb je een maximum bedrag wat je per dag op kan nemen, maar ze waren ons goed gezind (toen wel). 

Op naar Niketan waar we eigenlijk 9.00 zouden zijn werd het 14.30.De verstandelijke gehandicapten die dagopvang hebben waren al naar huis..

 

 

De dag waar ik me dus het meest op had verheugd werd 1 grote desillusie. Er waren nog 6 bewoners die er echt wonen. Helaas kon ik hier heel moeilijk contact mee maken, vooral in een uur. Een meneer leidde ons rond, het zag er echt heel mooi uit. Goed onderhouden..We kregen eten aangeboden…jawel…rijst…nou had mijn humeur al het dieptepunt bereikt…afijn….toch wel een positief gevoel aan overgehouden. Vooral om te zien hoe de gehandicapten daar opgevangen worden..het voelde als een warm bad.. Piet en ik hebben besloten iedere maand het bedrag van de postcodeloterij te storten en de postcodeloterij af te zeggen. Nu weten we zeker dat het bedrag goed besteedt wordt…

Op naar het hotel om te gaan slapen…

  

Zaterdag 25 januari 2014

Deze dag gingen we shoppen…Sharmin en haar 14 jarige neefje gingen met ons mee.We hadden gehoord dat er een G-star winkel was..in de CNG (een tuktuk). Op plaats van bestemming bleek hij dicht te zijn. Op naar een andere winkel met souveniers.Hier wat souveniers gekocht..Daarna hebben we Piet bij het hotel afgezet. En ben ik met Sharmin en haar neefje naar de beautyslaon geweest. Het neefje mocht niet mee naar binnen en moest wachten, toen er gereserveerd was moest Sharmin ook beneden blijven. Zat ik daar tussen de bangali dames, die me allemaal aan zaten te starren…Ze kwamen met een bak water aan waar citroen in zat, daar mocht ik mijn voeten in doen..ik dacht..oeps heb mijn benen niet geschoren en had al een beetje stoppels. Mijn opluchting was groot, toen ik zag dat de vrouw naast me langere haren op haar benen had dan de haren op mijn hoofd.

Daarna moest ik in een apart hokje, waar de mevrouw iets in het bengaals zei, ik wist mijn god niet wat ze zei, dus dacht ga maar even zitten..straks kleed ik me zelf uit en is het niet goed..afijn het was dus de bedoeling dat ik me uitkleed en een aparte rok aandeed. Ze had een grote bak met water neergezet waar een groot ijzeren spuit in zat…o my god…wat gaat me nu overkomen dacht ik. Ze zei alles wat ze ging doen, maar ik begreep er geen snars van zat maar te wachten wat ze met die spuit ging doen. Ze ging mijn schouders masseren, later kwam er nog een tweede vrouw bij die ging mijn handen en armen masseren. Vier handen aan mijn lichaam…ik dacht even dat ik de hemel belandt was het voelde of er 8 handen me aan het masseren waren, en ze deden het snel niet normaal..ze masseerde mijn voeten, ik dacht even dat ze alle teentjes uit de kom kraakte, wist niet eens dat dit kon. Wat ik dacht dat een spuit was deed ze mijn neus mee. Het voelde of mijn neus geraspt werd..na de massage voelde ik me weer fris en fruitig. Het neefje en Sharmin opgehaald. Daarna oversteken om een riskja te nemen. Dacht dat ik een hartverzakking kreeg. Het verkeer is zo druk. De auto’s stoppen echt letterlijk voor je scheenbeen. Auto’s voor mij en  achter me scheurde langs ons..ik ben nog nooit zo bang geweest. Maar we hebben het overleeft…

 

Zondag 26 januari 2014

Vandaag naar de g-star winkel om broeken te kopen voor Piet. Met 2 nieuwe broeken is hij aardig geslaagd..Bij terugkomst in het hotel bleek het alarmding nog aan Piet zijn broek te zitten. Je gaat in Nederland ook niet een winkel binnen kunt u deze eraf halen…whahaha dan denken ze ook waar heb je die broek gestolen…

S middags naar de zus van Sharmin geweest. Hier werden we hartelijk ontvangen door de familie. Vader, moeder en 4 kinderen. De drie jongens sliepen op 1 kamer en de ouders en dochter op de andere kamer. Hier kregen weer eten aangeboden..De zus wilde graag mijn haar invlechten.We kregen een rondleiding in hun appartement,Ze liet zien wat ze allemaal had gemaakt aan wandversiering en eigen gemaakte tasjes. De oudste twee kinderen hielpen mee in het huishouden zonder mopperen oid…(waar is het bij ons misgegaan) Het was al met al voor mij het mooiste moment van de vakantie..zo zie en ervaar je echt hoe een bengaals gezin woont.