Maandag 20 januari 2014
Vandaag zijn we naar het hoogste punt gereden van het
Banderban District. Dit is een uitzichtpunt op 1150m hoogte. De weg ernaar toe
is ook gelijk de hoogste berijdbare weg van Bangladesh.
Bij het uitzichtpunt aangekomen hebben we genoten van het
zeer mooie uitzicht over de Hill Tracks en hebben vele mooie foto’s kunnen
maken . Piet met zijn lange haar was weer het middelpunt van de belangstelling
en moest weer op de foto met wat lokale toeristen. We noemen hem nu al Piet Di
Caprio
Op de terug weg zijn we gestopt bij een nostalgisch Bengaals dorp. Hiervoor moesten we 1km door de bossen wandelen.
Hier woonde ongeveer 30 gezinnen zonder stromend water, gas of elektriciteit. Momota en Fatema hebben daar aan de arme kinderen diverse meegebrachte spullen uit Nederland uitgedeeld zoals pennen, potloden, ballonnen, bellenblaas, zaklampjes maar ook kinderkleren.
Het was een mooie ervaring om alle kinderen zo blij te zien
met voor ons zulke gewone dingen. Ook zagen we een vrouw die net als Piet een
groot gat in zijn oor had. Die vrouw had ooit van iemand een wattenstaafje
gehad met de uitleg dat is voor uw oren. Die gebruikte ze idd als oorbel en
niet waar deze voor gebruikt diende te worden.
Daarna werden we uitgenodigd om bij iemand in huis te komen
kijken. Echt bizar om te zien hoe men in zo’n huis (hut) leeft. Men woonde hier
met 10 personen in een grote vierkante ruimte.
Ook mochten Fatema en Momota nog even helpen rijst stampen
met zo’n grote stamper wat je eigenlijk alleen kent van de TV.
Op de terug weg met een mooie rit door de bergen hebben we
weer vele bananenbomen en ananas struiken gezien. Ook kwamen we door diverse
nostalgische dorpjes met al hun bijbehorende bedrijvigheid, vee over de straat,
hout sprokkelen, oude vrouwtjes met zware manden op hun hoofd vol met ananassen
of brandhout etc etc
We zijn ook nog even gestopt bij een mooi stukje natuur waar
een riviertje met een waterval doorheen stroomde. Echt leuk om te zien dat de
mensen daarin hun drink water staan te
pakken. Iets verder stroom afwaarts zich staan te wassen en nog verder stroom
afwaarts men hun was en afwas staat te doen.
Bij de afdaling hadden we nog even een benauwd moment want toen we stopte bij het riviertje bleek het linker voorwiel heftig te roken. De remmen waren over verhit. Bij het hotel had onze prive chauffeur het wiel er even afgehaald en denkt dat hij morgen een nieuw setje remblokjes moet laten monteren.
Ook Piet had pech. Zijn slipper was kapot gegaan. In Bandarban
even opzoek naar nieuwe slippers echter was zijn maat 45 geen gangbare maat.
Deze reuze maat was uniek voor Bengaalse begrippen wat een hoop commotie gaf in de diverse
schoenen winkeltjes. Na vele te kleine hebben gepast toch een paar Jerusalem Nikes
gevonden. Volgens Momota zien ze er niet uit maar zijn wel functioneel J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten